شهید مدافع حرم حیدر ابراهیم خانی

معبود من!پروردگار من!

اکنون که روزهای رمضان کریمت به شماره افتاده اند

و خوان گسترده مهمانی ات کم کم برچیده میشود

باز هم دستان من خالی هستند

باز هم نتوانستم ذره ای از این سفره تناول کنم

وتوشه ای بردارم

امسال هم چون سالهای قبل

با دستان خالی خالی از سفره ات برمیخیزم

هر سال با خودم عهد میبندم

که بهترین رمضان عمرم امسال باشد

اما افسوس

افسوس که هرچه رشته میکنم

خودم هم پنبه میکنم

معبود من 

شرمنده ام که حق مهمانی ات را ادا نکرده ام